Η ελληνική παραγωγή ακτινιδίου σήμερα αγγίζει τους 70000 τόνους, όταν η παγκόσμια δεν ξεπερνά τους 1,3 εκατ. Οι κυριότεροι νομοί όπου καλλιεργείται το ακτινίδιο είναι οι Πιερίας, Πέλλας, Άρτας και Φθιώτιδας.
Το ακτινίδιο είναι ένα αναρριχώμενο είδος, γιαυτό και η στήριξη του είναι απαραίτητη. Για την σωστή ανάπτυξη του απαιτούνται γόνιμα και υγρά εδάφη, ενώ έχει μεγάλες απαιτήσεις σε ηλιοφάνεια. Πρέπει να αποφεύγονται εδάφη με υψηλό pH και υψηλή συγκέντρωση σε ασβέστιο.
Οι φυτεύσεις γίνονται τον χειμώνα όταν τα φυτά είναι γυμνόριζα, ενώ όταν είναι σε σακούλα γίνονται όλο το χρόνο. Τα φυτά έρχονται σε κανονική παραγωγή μετά τον τέταρτο χρόνο ενώ κορυφώνεται μετά τον δέκατο χρόνο.
Το σύνηθες σύστημα φύτευσης είναι ημικρεββατίνα, και οι αποστάσεις μεταξύ των φυτών είναι από 3,5 έως 4 μέτρα. Στα πολύ γόνιμα εδάφη οι αποδώσεις μπορούν να ανέλθουν μέχρι τους 5,5 τόνους ανά στρέμμα.
Ειδικότερα, το ακτινίδιο είναι μια πολύ υποσχόμενη καλλιέργεια, διότι, αν και έχει πολύ υψηλό κόστος αρχικής εγκατάστασης μετέπειτα έχει μεγάλη παραγωγικότητα και χαμηλό κόστος παραγωγής.
Δεν υπάρχουν σχόλια: